ŁABUŃ WIELKI. Od 6 lipca (poniedziałek) w Łabuniu Wielkim, w lokalu socjalnym, mieszka Ewa Rytelewska. Lokal otrzymała dzięki staraniom pracowników Ośrodka Pomocy Społecznej z Reska.
Wcześniej pani Ewa mieszkała na reskim Osiedlu Wichrowym. Tamte mieszkanie musiała jednak sprzedać, aby w części spłacić zaległości kredytowe u komornika. Po sprzedaży wyprowadziła się do Międzyzdrojów. Los nie był dla niej łaskawy. W miejscowości nadmorskiej – jak twierdzi E. Rytelewska – na skutek pobicia, zmarł jej mąż. Potem było już tylko gorzej. Razem z dorosłą córką rozpoczęła tułaczkę: najpierw noclegi na dworcu, później po ośrodkach dla bezdomnych. Trwało to kilka lat.
- W końcu, jako mieszkanki Reska, dostaliśmy mieszkanie w Łabuniu.
Utrzymujemy się z mojej emerytury, pomocy społecznej i tego, co uda się dorobić córce. Mieszkamy na dwóch pokojach. Ludzie pomagają. Przyjechałyśmy do Łabunia z niczym i startujemy “od zera”. Od Stowarzyszenia Arka otrzymałyśmy meble. Od sołtysa rower. Pomaga nam też jeden z mieszkańców wsi – mówi pani Ewa.
Warunki bytowe w mieszkaniu łatwe nie są. Wanną jest dziecięcy basenik. Zlew opiera się na drewnianej, zbitej z desek konstrukcji. Sypialnia pani Ewy to gąbka na podłodze. Pokój jej córki jest w lepszym stanie. Jest łóżko, szafa i piec kaflowy, na opał jednak pieniędzy brakuje.
- Bardzo liczymy na pomoc z zewnątrz. Przede wszystkim brakuje nam pralki i jakiejś małej lodówki, bo jedzenie nam się szybko psuje – dodaje pani Rytelewska. – Może znajdzie się ktoś i pomoże. Sama niestety nie mogę iść dodatkowo do jakiejś pracy bo choruję.
***
Przed przyjazdem państwa Rytelewskich do Reska i zamieszkania na Osiedlu Wichrowym, mieli oni własny biznes w Warszawie. Sprzedawali odzież. Każdy z nich miał swój samochód. Powodziło im się nieźle.
Na koniec rozmowy z nami pani Ewa stwierdziła, że odbija się od dna i, że w życiu nie można się poddawać.
Gazeta Łobeska - bezpłatna
